هورمون‌های گرسنگی می‌توانند روی ناحیه تصمیم‌گیری مغز تأثیر بگذارند
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۰۶۳۴۴
مطالعه‌ای روی موش‌ها برای اولین بار نشان می‌دهد که هورمون‌های گرسنگی مستقیماً روی فعالیت ناحیه هیپوکامپ مغز تأثیر می‌گذارند. احتمالاً همه ما می‌دانیم که گرسنگی چقدر روی تصمیم گیری تأثیرگذار است. کافی است رفتار خود را زمانی که در گرسنگی خرید می‌کنیم ببینیم. اما حالا پژوهشگران می‌گویند این رفتار بسیار پیچیده‌تر است و احتمالاً پای حداقل یک هورمون گرسنگی در میان باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش دیجیاتو، دانشمندان کالج دانشگاهی لندن دریافته‌اند بخشی از مغز که برای تصمیم گیری حیاتی است، حساسیت غافلگیرکننده‌ای به سطح هورمون‌های گرسنگی تولیدشده در دستگاه گوارش دارد. چنین ارتباطی نیازمند یک توانایی به‌نام یادگیری زمینه‌ای (Contextual learning) است که به مغز کمک می‌کند انتخاب‌های خود را براساس شرایطی که در آن قرار دارد انجام دهد.
در این مطالعه، دانشمندان موش‌ها را در فضایی با مقداری غذا قرار دادند. سپس آن‌ها رفتار موش‌ها را در زمان‌های سیری و گرسنگی زیرنظر گرفتند و در زمان واقعی از فعالیت‌های عصبی مغز آن‌ها تصویربرداری کردند. همه موش‌ها زمانی را به بررسی غذا‌ها اختصاص می‌دادند، اما تنها موش‌های گرسنه شروع به خوردن می‌کردند.
هیپوکامپ مغز موش‌ها غریزه آن‌ها را برای پرخوری کنترل می‌کند؛ اما هورمون گرسنگی گرلین می‌تواند این مانع را موقتاً حذف کند.
دخالت هورمون گرسنگی گرلین در تصمیم گیری موشهاپژوهشگران روی فعالیت مغز در هیپوکامپ شکمی (قسمت پایین هیپوکامپ) متمرکز بودند. می‌دانیم که این ناحیه تصمیم گیری مغز با شکل‌گیری خاطرات و استفاده از آن‌ها در رفتار‌ها ارتباط دارد.
دانشمندان دریافتند که وقتی حیوانات به غذا نزدیک می‌شدند، فعالیت زیرمجموعه‌ای از سلول‌های هیپوکامپ شکمی افزایش می‌یافت. این فعالیت باعث می‌شد تا حیوان از خوردن غذا اجتناب کند.
اما اگر موش گرسنه بود، فعالیت عصبی این ناحیه کمتر می‌شد، درنتیجه هیپوکامپ دیگر نمی‌توانست مانع غذاخوردن موش شود. پژوهشگران دریافتند که این رفتار با سطح بالای هورمون گرسنگی گرِلین در خون سازگار است.
دانشمندان توانستند با فعال‌کردن آن زیرمجموعه اعصاب هیپوکامپ شکمی، کاری کنند که موش‌ها به‌گونه‌ای رفتار کنند که انگار سیر هستند. یعنی موش‌ها حتی در صورت گرسنگی نیز غذایی نمی‌خوردند. سپس دانشمندان با حذف گیرنده‌های هورمون گرسنگی گرلین از آن عصب‌ها، نتیجه‌ای مشابه را تکرار کردند.
پژوهش‌های قبلی نشان داده بودند که هیپوکامپ حیوانات، از جمله نخستی‌سانان غیرانسانی، گیرنده‌های گرلین دارند، اما شواهد زیادی درباره چگونگی عملکرد آن‌ها وجود نداشت.
این یافته‌های جدید نشان می‌دهند که گیرنده‌های گرلین درون مغز چه کارکردی دارند. این هورمون گرسنگی می‌تواند از سد خونی مغز عبور کنند (برخلاف بسیاری از مواد موجود در خون) و مستقیماً روی مغز تأثیر بگذارد.
در نتیجه، گرلین مداری را در مغز کنترل می‌کند که احتمالاً مداری عین یا مشابه آن در انسان‌ها نیز وجود دارد.
این‌طور به‌نظر می‌رسد که هیپوکامپ می‌تواند غریزه حیوان را در مواجهه با غذا کنترل کند. به این ترتیب حیوان دچار پرخوری نمی‌شود. اما وقتی گرسنه باشد، هورمون‌ها به مغز دستور می‌دهند تا این ترمز را غیرفعال کند.
دانشمندان می‌خواهند در ادامه بررسی کنند که گرسنگی روی یادگیری یا حافظه نیز تأثیر دارد یا نه. روش آن‌ها این است که ببینند موش‌ها وظایف نامربوط به غذا را بسته به میزان گرسنگی به‌گونه‌ای متفاوت انجام می‌دهند یا نه. همچنین پرسش‌هایی مشابه مربوط به اضطراب و تشنگی نیز وجود دارد که نیازمند مطالعات بیشتر هستند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: هورمون های گرسنگی هیپوکامپ مغز قیمت طلا و ارز قیمت موبایل هورمون گرسنگی تصمیم گیری هورمون ها موش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۰۶۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ورزش باعث افزایش قد می‌شود؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، هورمون رشد در طول شبانه روز به شکل ضربانی ترشح می‌شود و برخی محرک‌های فیزیولوژیک می‌توانند، ترشح هورمون رشد را تحریک کنند. دو تا از قوی‌ترین این محرک‌ها، ورزش و خواب هستند و هورمون رشد نقش‌های متفاوتی در طول زندگی دارد؛ از تاثیر روی رشد، بازیافت عضله، استخوان و کلاژن گرفته تا تنظیم جنبه‌های انتخابی عملکرد متابولیک شامل افزایش متابولیسم چربی و حفظ ترکیب بدنی سالم تر در آینده و ورزش های قدرتی و هوازی می‌توانند موجب افزایش قابل توجه ترشح هورمون رشد شوند و با افزایش شدت ورزش، ترشح بیشتر می شود.
بیشتر بخوانید: راه‌های افزایش قد در دوران نوجوانیاگر حجم ورزش بیش از توان فرد باشد، ابتدا دچار خستگی تمرینی می‌شود. متغیرهای تکرار، زمان و شدت، حجم ورزش را تعیین می‌کنند و در صورتی که حجم زیاد در طول زمان ادامه یابد، فرد وارد مرحله بیش‌تمرینی و تغییرات هورمونی ناشی از آن و تاخیر رشد شود.
از سوی دیگر در برخی ورزش‌ها به ویژه ورزش‌های دارای دسته‌بندی وزنی یا ورزش‌های استقامتی یا ورزش‌هایی که زیبایی حرکات و نظر داوران و شکل بدنی ممکن است در امتیازدهی موثر باشند، تمایل ورزشکاران به کاهش وزن و کاهش درصد چربی بدن بیشتر است. بدین ترتیب، ورزشکاران ممکن است دچار کمبود نسبی انرژی شوند. این وضعیت در ابتدا در بانوان ورزشکار با عنوان سه گانه بانوان ورزشکار (اختلالات خورد و خوراک- آمنوره- پوکی استخوان) معرفی و در مشاهدات و مطالعات بعدی مشخص شد که تاثیرات کمبود انرژی، خیلی فراتر از این مثلث بوده و تغییرات هورمونی و عوارض آن در پسران هم قابل رویت است. بنابراین، نام آن به سندروم کمبود نسبی انرژی تغییر یافت و بدیهی است در ورزشکارانی که دچار این مشکل می شوند، رشد و بلوغ دچار اختلال می‌شود.
بر اساس این مطلب که از سوی لاله حاکمی، متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار قرار گرفته، آمده است: افرادی که بیش از اندازه ورزش می‌کنند و به اندازه ورزش مواد غذایی دریافت نمی‌کنند، غیر از بحث کمبود انرژی نسبی، دچار کمبود مواد مغذی می‌شوند و بدیهی است کمبود ریزمغذی ها و درشت مغذی ها می‌توانند در رشد اختلال ایجاد کنند.
در ورزشکاران در حال رشد که صفحات رشد باز و فعال هستند، وارد آمدن ضربات مکرر یا ضربه ناگهانی شدید ممکن است به این صفحات آسیب رسانده و متعاقب آن رشد طولی استخوان دچار مشکل شود. برخی فعالیت‌ها مثل پریدن از ارتفاع بالا روی سطوح سخت می‌تواند به صفحات رشد آسیب برساند و سطوح جاذب ضربه مثل تشک‌های فرود، ضربه وارد شده را به اندام بر نمی‌گردانند اما فرود روی سطوح غیرجاذب موجب بازگشت نیرو به مفاصل و آسیب صفحات رشد می‌شود.
در بلوغ جسمی، عمدتا تمرکز بر هورمون‌های جنسی و برای شروع عادت ماهیانه نیاز به سطح مشخصی از درصد چربی بدن است. چربی‌های بدن، حاوی آروماتاز هورمون‌های جنسی بوده و تبدیل استروئیدهای مردانه را تسریع می‌کنند. ورزش، موجب کنترل وزن و درصد چربی بدن شده و از بلوغ زودرس جلوگیری می‌کند. با توجه به اینکه صفحات رشد به دنبال بلوغ بسته می‌شوند، ممکن است در بلوغ زودرس ابتدا یک رشد جهشی نسبت به همسالان دیده شود اما در نهایت، قد این افراد کوتاه‌تر خواهد ماند. این مشکلی است که در مصرف استروئیدهای آنابولیک در سنین نوجوانی نیز اتفاق می افتد. همان طور که می‌دانید، استروئیدهای آنابولیک از دسته S۱ در لیست ممنوعه دوپینگ قرار دارند و علاوه بر تاثیرات گوناگون مخرب دیگر، این داروها موجب بلوغ زودرس و بسته شدن زودرس صفحات رشد در نوجوانان و کوتاه ماندن قد در بزرگسالی می شوند.
بدیهی است که برای بلوغ اجتماعی و روانی، ارتباطاتی که در ورزش تشکیل می شود از یک سو و احساس عزت و اعتماد به نفسی که فعالیت‌های ورزشی به ارمغان می‌آورد از سوی دیگر، بالندگی و بلوغ را تسهیل می‌کند و مراقبت سازمانی و خانوادگی، آموزش مهارت «نه گفتن» و هدایت ورزشکاران نوجوان به محیطی عاری از دارو و دوپینگ از اصول پیشگیری از صدمات اجتماعی در دوران بلوغ است و محیط های ورزشی از این مهم مستثنا نیست.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228724 برچسب‌ها دانستنی ها
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز